به نام خداوند پریروز و پسفردای تاریخ
واقعاً در ژنو بر سر چه توافق شدهاست؟
مطلبی که در زیر میآید شاید بهتر بود با مقدمهای همراه میشد اما بنده چون در خانه به فضای مجازی دسترس ندارم به علت اهمیت زیادۀ موضوع (گرچه ظاهراً کار از کار گذشته است اما تمام امیدمان به شش ماهه بودن توافقات است) مجبور ام کمی با عجله عمل کنم. میبخشایید:
متن زیر سخنرانی مجاهدانۀ برادر متفکرمان جناب استاد سعید زیباکلام است که کمابیش عیناً چندی پس از آن توافق کذایی در نقاط مختلف و عمدتاً در فضاهای دانشجویی-طلبگی ایراد شده است و بنده نیز توفیق داشتم در یکی از آنها شرکت کنم (نک. fatehin.com):
دکتر سعید زیباکلام از جمله چهرههای
دانشگاهی است که به دلیل سخنرانیها و مقالات تخصصی و دقیق خود در عرصه
علوم انسانی در میان دانشجویان محبوبیت فراوانی دارد. به همین دلیل، جلسه
سخنرانی او در دانشگاه امام صادق(ع) درباره تحلیل توافقنامه ژنو با استقبال گسترده دانشجویان روبرو شد.
متن کامل سخنرانی دکتر زیباکلام و پرسش و پاسخ دانشجویان در ادامه میآید:
به جناب استاد زیباکلام خیر
مقدم میگوییم و با بحث پیرامون مسائل هستهای در خدمت اساتید گوناگون
هستیم و از ایشان میخواهیم بحث خود را ارائه کنند.
بسم الله الرحمن الرحیم. بسم الله و
بالله و فی سبیل الله و علی مله رسول الله(ص). با عرض سلام خدمت جمیع
دوستان، برادران و عزیزان دانشجو و دانشپژوه دانشگاه امام صادق(ع).
عنوان سخنرانی امروز ما این طور که
پیشنهاد شده بود این بود که «برای چه مقاومت میکردیم؟» اما من پس از
بررسیهای کم و بیش مفصلی که بر توافقنامه و مطالب دیگر توانستم انجام
بدهم احساس کردم عنوان دیگری میتواند بسیار مناسبتر باشد و به نظرم آمد
این عنوان برای بحث تحلیلی امشب شاید مناسبتر است. باشد که: «به کجا چنین
شتابان؟» در این تحلیل میخواهم تلاش کنم زمینهای فراهم شود تا بهتر
بتوانیم در تأملات و ارزیابیهایمان به همه یا برخی از پرسشهای مهم و
مبنایی زیر پاسخ بدهیم.
امیدوارم این برنامه مقدمه
کارگاهگونهای باشد برای اندیشهورزی بومی یا دینی اما نظریهسازی،
مفهومسازی و علم دینیسازی به معنای غیر افسانهای.
برویم سراغ سئوالاتمان و بعد هم تحلیل توافقنامه.
آیا منطق قوی و مستدل دیپلماسی جدید
ایران است که قدرتهای استکباری غربی بهویژه امریکا را مجاب و مجبور به
عقبنشینی و تجدید نظر در باجخواهیهایشان کرده است؟ آیا بهراستی همان
طور که آقای رئیسجمهور محترم قائلند در نتیجه ابتکارات ایران اسلامی و
استقامت ملت بزرگ ایران قدرتهای بزرگ به این نتیجه رسیدهاند که تحریم و
فشار راه به جایی نخواهد برد و برای کسب توافق راهی جز احترام متقابل و
مذاکره توانمند وجود ندارد؟ آیا بهراستی این طور است؟
به همان ترتیب و به نقل از همان شخصیت
محترم مملکتی، آیا بهراستی فرزندان انقلابی توانستند در مذاکراتی دشوار و
پیچیده حقانیت ملت ایران در فعالیتهای هستهای را در صحنههای بینالمللی
اثبات کنند؟
نیز آیا بهراستی توفیق در این مذاکرات
نشان داد که میتوان با رعایت همه اصول و خطوط قرمز نظام با ارائه منطقی و
مستدل مواضع ملت ایران و اتمام حجت برای افکار عمومی جهان قدرتهای بزرگ را نیز به احترام به حقوق ملت ایران فرا خواند؟ به عبارت دیگر رعایت همه اصول و خطوط قرمز، اما از آن جهت بهطور منطقی و مستدل ایران ابراز شده،
قدرتهای جهان را به احترام به حقوق ملت ایران فرا خوانده، مجاب و وادار
کرده است؟
آیا اینک با این گام نخست ـیعنی همین
توافقنامه ژنوـ حقوق هستهای و حق غنیسازی ملت ایران مورد اذعان قدرتهای جهانی که سالها سعی بر انکار آن داشتهاند، قرار گرفته و راه برای
گامهای بلند بعدی و حراست از پیشرفتهای فنی و اقتصادی کشور گشوده شده
است؟ آیا این اتفاق افتاده است؟
روشن است که باز هم نقل قولها از ریاست محترم جمهوری است. آیا دستاوردهای قطعی این توافق اولیه به رسمیت شناخته
شدن حقوق هستهای ایران و حراست از دستاوردهای هستهای فرزندان این مرز و
بوم است؟ آیا همان طور که وزیر محترم امور خارجه در مجلس شورای اسلامی
گزارش دادند، آنچه در متن آمده است بهرهبرداری کامل ایران از حقوق خود طبق معاهده است؟ این اتفاق افتاده است؟ آیا بدان گونه که وزیر امور خارجه در
نشست خبری با خبرنگاران ایران پس از نیل به توافق در ژنو گفته است، در قسمت اهداف و قسمت گام نهایی سند توافق حق غنیسازی ایران به رسمیت شناخته شده
است؟
حق غنیسازی ایران به رسمیت شناخته شده است؟
نیز همان طور که وزیر امور خارجه در
همان نشست خبری گفته است، آیا بهراستی حق غنیسازی ایران هم در عمل و هم
در گفتار در دو جای متن به رسمیت شناخته شده است؟
نیز موافق مدعای وی آیا بر اساس این
توافق ساختار برنامه هستهای جمهوری اسلامی ایران بهطور کامل حفظ میشود؟ و هیچ عقبگردی وجود ندارد؟ و غنیسازی ادامه مییابد؟
نیز موافق مدعای وی آیا تحریم نفتی ایران متوقف میشود و درآمدهای نفتی آزاد خواهند شد؟
آیا مناقشات نسبتاً تند میان ظریف و
کری، وزیر امور خارجه امریکا در باره حق غنیسازی صرفاً نزاعی زرگری و
معطوف به مخاطبان هر یک از ایشان است؟ آیا اظهارات هر دو نفر جنگ زرگری است و برای مصرف داخلی طراحی شده است؟ آیا بهراستی با این توافق یک فرصت
تاریخی برای امریکا و غرب فراهم شده است تا اعتماد ملت ایران را برای خود
فراهم کنند؟ آیا در این توافقنامه زمینهای برای اعتمادسازی از سوی غربیان فراهم شده است؟ امریکا به طور اخص در این مذاکرات به دنبال چه اهداف
راهبردیای بوده و تا چه میزان در نیل به این اهداف موفقیت کسب کرده است؟
چرا نخستوزیر رژیم صهیونیستی این توافقنامه را یک اشتباه تاریخی
میخواند؟ چرا وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی قائل است که: «این
توافقنامه بدون تردید حق ایران برای غنیسازی اورانیوم را به رسمیت
میشناسد؟» آیا یکی از اهداف این اظهارات افزایش هر چه بیشتر و بنیانیتر
خواستهها و مطالبات امریکاییها در مذاکرات آتی نیست؟ بهراستی چرا از
ابتدای این مذاکرات وزیر امور خارجه ایران و دستیارانش همواره بر محرمانه
ماندن آن اصرار و تأکید میکردند. چرا؟
چرا هیچگاه هیچ یک از طرفهای مذاکراتی ما و بهویژه خود امریکاییها اصرار یا تأکیدی بر محرمانه ماندن مذاکرات
نداشتهاند؟ آیا سند منتشر شده توسط مقامات امین دولت و ملت ایران تنها سند مذاکره و موافقت شده است؟ آیا بهراستی سازمان تحریمها یا رژیم تحریم ترک برداشته است؟
و بالاخره آیا بهراستی این توافقنامه را میتوان موفقیت محسوب کرد؟
برای این که بتوانیم قدری زمینهای را
فراهم کنیم که بتوانیم به این سئوالها بهتر پاسخ بدهیم و اگرنه به همه
آنها دستکم به پارهای از، ناگزیریم به سراغ توافقنامه برویم و آن را
بهطور دقیق و بند به بند بررسی کنیم.
تفسیر گام به گام توافقنامه ژنومطلب کامل را در اینجا ببینید:
http://saeidzibakalam.ir/archives/611
تجربۀ تفکر...
ما را در سایت تجربۀ تفکر دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 3denkenserfahrung0 بازدید : 276 تاريخ : چهارشنبه 21 مهر 1395 ساعت: 4:41