نامۀ من به آقای سیاوش جمادی دربارۀ ترجمه‌اش از بخشهای نخستین «هستی و زمان» هیدگر

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند پریروز و پسفردای تاریخ

که هم‌اینک حاضر است و ناظر بر اعمال و افکار ما

به امید بازگشتنش به زندگانی و اعمال و افکار تمامی انسانها

جناب آقای سیاوش جمادی

مترجم و فلسفه‌پژوه گرامی و کوچک‌نواز

سلام و درود بر شما

نمی‌دانم چگونه حال خود را آن زمان که در خانه خبر یافتم بسته‌ای پستی از شما برای من رسیده است وصف نمایم. همین قدر می‌گویم که چیزی از جنس خوشحالی ناب بود. نمی‌دانم از اصل در چنین مواردی، تشکر و سپاس گزاری جایی می‌تواند داشت یا نه. به هر صورت چیزی جز تشکری از صمیم دل از دست من بر نمی‌آید. متشکرم که مرا مورد توجه خویش قرار دادید.

و اما بعد. آن حال که از سبب توجه شما مرا دست داد از سویی دیگر مسؤولیتی مضاعف را نیز برای من حاصل آورد چرا که اگر پیشتر، صرف، به جهت سر و کار داشتن با هایدگر و مهم دانستن او، بر آن بودم تا به دقت، کارهای شما را بخوانم و گاه نظری هم بدهم این بار لطف شما مرا به چنین کاری ناچار ساخته بود. آری من اکنون، از نظر اخلاقی، وظیفه دارم که اگر نکته‌ای