تحلیلی از وضعیت فعلی اقتصاد ایران

تحلیلی از اوضاع اقتصادی امروز ایران 

در ایران تا پیش از این هر ۸-۹ سال یک بار نقدینگی ۳ برابر و ارزش پول ملی هم ‌به همین میزان کم می‌شد که تورم سالیانه و افزایش حقوقها و‌ ترفندهای دیگر تا حدی از ضربهٔ تورمی این امر می‌کاست‌.

ولی از زمان ریاست جمهوری آقای روحانی چند عامل باعث فشردگی بیش از پیش فنر افزایش نقدینگی و رهاشدگی یک‌بارهٔ آن شد:

۱) افزایش فعالیتهای مؤسسات مالی و ‌بانکی که با عملیات ربوی خلق پول خود، مسبب اصلی افزایش نقدینگی اند 

۲) سرکوب تصنعی تورم که باعث جمع‌شدگی بیشتر فنر تأثیر افزایش نقدینگی است

۳) تلاطمات ارزی

این عوامل باعث شد که این بار ۳ برابر شدن نقدینگی پس از ۶ سال رخ دهد و ایران ما با یک‌ تورم انباشتهٔ ۳۰۰٪ روبرو شود.

اکنون هیچ ترفندی چاره‌ساز نیست.

باید با مصرف کمتر بگذاریم این سیل بنیان‌کن از کنارمان بگذرد.

اینکه عده‌ای می‌گویند چرا با ۱۶ هزار تومان شدن دلار قیمتها افزایش یافت ولی وقتی ۱۲ هزار تومان شد قیمتها پایین نیامد ناشی از نشناختن اصل مسأله است.

بالارفتن دلار تا ۱۲ هزار تومان و‌ افزایش سه برابری بقیهٔ کالاها طبیعت این وضعیت بغرنج است و‌ عجیب نیست.

بالارفتن خودرو و مثلاً تا ۶۰ میلیون رفتن قیمت پراید هم محتمل است.

در اغلب کالاها ما شاهد بین ۷۰ تا ۲۰۰٪ و گاه درست ۳۰۰٪ افزایش قیمت بوده ایم که این هم برای این وضعیت بغرنج طبیعی است.

ذیلی بر این یادداشت:

در کل ساختار نظام بانکی ما به ترتیبی است که عملیات «خلق پول» در آن باعث افزایش نقدینگی و بنابراین کاهش ارزش پول ملی می‌شود.

این موضوع مربوط به تاریخ بانکداری ماست و نه به دولت وقت و‌ نه به این چهل سال ربطی ندارد.

اما عواملی اخیراً باعث تشدیدش شده که اجمالاً گفته ام.

این وضعیت ناگوار فعلاً هیچ چاره ای ندارد و کمابیش باید آن ۳۰۰٪ تورم در همهٔ اقلام تحقق بیابد، چه خوراک و چه پراید، که بعضاً تا ۲۰۰٪ تحقق یافته است.

چارهٔ بنیادی کار، اصلاح نظام بانکی و کاهش هرچه بیشتر توان نظام بانکی (که شامل مؤسسات مالی و‌ سیاستهای کلان پولی هم می‌شود) در «خلق پول» است.

خلق پول امری جهانی است ولی کم و زیاد دارد و اصلش به اعتباری بودن اصل «پول» بازمی‌گردد.

دو راه اصلی برای خروج از بحران وجود دارد:

۱) کاهش هرچه بیشتر بهرهٔ سپرده‌گذاری (و در کنارش از حالت کالا خارج کردن ارز و طلای خام= سکه و نیز سوداگری زمین)

۲) افزایش هرچه بیشتر تولید ملی

البته بهتر این است که هردو همراه هم باشد و راهی که جهان پیشرفته هم رفته همین است.